۱- حقایقی که در پرونده وجود دارد
۲- حقوق ، قوانین و رویه
۳- نحوه کاربرد حقوق و رویه در تعهدات
اغلب مشاهده می شود قضات کامن لا هر کدام از شیوه و روشی در صدور رأی استفاده می نمایند که با یکدیگر اختلاف دارد . در فرمالیسم قضات نص کتاب قوانین را هر چند در عمل برای طرفین دشوار باشد، به کار می گیرند، در رئالیسم از نص کتاب قوانین صرف نظر و نتیجه محور میباشند . در جایی از رئالیسم استفاده می شود که با کتاب قوانین انطباق ندارد و در مواردی رئالیسم و فرمالیسم ترکیب می شود ، به این دلیل که موارد موجود در کتاب قوانین قادر به حل نمی باشند . شاید این ایراد وارد شود که رئالیسم و فرمالیسم دیگر الفاظی مورد استفاده نیستند، این الفاظ به عنوان درک تصمیم های قضات در قضاوت های آن ها کاربرد دارند و آن ها را باید در ذهن مجسم نمود . رئالیسم به بازار آزاد و مصرف کننده مداری تقسیم می شود و بازار آزاد به بازار و فردگرایی تقسیم ، فرد گرایی نیز به آزادی قراردادی و الزام آور بودن تعهدات می پردازد . مصرف کننده مداری به عدالت و عقل در انعقاد تعهدات می پردازد و حمایت از مصرف کننده و به کار بردن قواعدی خاص، از شیوه مذبور می‌باشد . فرمالیسم و رئالیسم به قضاوت قضات و چگونگی آن مرتبط اند و شامل همه شاخه های حقوق میشوند ، چه مبنای این شاخه‌ها قانون مصوب پارلمان و چه رویه قضایی باشد . ( کتاب آدامز و برانونزورد ، ۲۰۰۳ ) بازار آزاد و مصرف کننده مداری در مورد حقوق تعهدات می‌باشد و در حقوق خانواده ، اموال ، کیفری و دیگر شاخه های حقوقی نمی باشند، این ایدئولوژی ها سبب اختلاف نظر بین قضات می‌باشد . در هر پرونده یکی از این ایدئولوژی ها مسلط میگردد . هر چند قضات رئالیسم با تکیه بر کتاب قوانین به صدور رأی نمی پردازند اما در هر حال رأی صادره بازتابی از همان قواعد و قوانین می‌باشد . قضات فرمالیسم از تمام جنبه‌های آن استفاده نمی نمایند اما از بخش هایی از آن در صدور رأی استفاده می نمایند. سعی در ارائه ساده ای از حقوق قرارداد انگلیس داشته ام ،امیدوارم که سبب درک بیشتر خوانندگان در مباحث بعدی گردد.
گفتار سوم : ایجاب و قبول در انگلیس
در ایجاب و قبول از شیوه فرمالیستی استفاده می شود و جایگزین روش های فرمالیستی را پیروان رئالیسم گاهی قادر به پیدا کردن آن نیستند . پیروان رئالیسم در موارد مربوط به قاعده جاده ( تفاوتی ندارد در کدام سمت جاده حرکت کنید ) از فرمالیسم استفاه می نمایند، اما پیروان مصرف کننده مداری با آن مخالفت می نمایند .
ایجاب، تمایل برای انعقاد تعهدات می‌باشد، اگر با قبول همراه گردد ، الزام آور می شود، صریح و ضمنی می‌باشد و بین ایجاب و دعوت به معامله تفاوت وجود دارد . تبلیغ از نوع دعوت به معامله است و ایجاب نمی باشد ، مگر در تبلیغ یک جانبه که حالت ایجاب دارد . دعوت به مزایده نیز ممکن است با شرایطی ایجابی یک طرفه باشد ، به شرط آنکه قصد و اراده بر آن باشد . در حراج در هر پیشنهاد یک ایجاب می‌باشد ، ولی درخواست برای پیشنهاد، دعوت به معامله است و ایجاب نمی باشد . نمایش گذاشتن کالاها در ویترین مغازه ها، دعوت به معامله می‌باشد، در مورد فروش اموال غیر منقول بین ایجاب و مذاکرات انجام شده تفاوت وجود دارد و هر لفظی ممکن است ایجاب نباشد و جزء مذاکرات تلقی گردد.
ایجاب با رد مخاطب تمام می شود . ولی اگر مخاطب قبل از اینکه نامه رد به ایجاب کننده برسد ، نامه قبول را به او برساند ، قرارداد واقع می شود . در UCC[56] به همین صورت می‌باشد .
ایجاب وقتی نافذ می‌باشد که به نحوی ابراز و به مخاطب برسد[۵۷] و توسط شخص یا اشخاص معین قبول گردد، در UCC باید چیزی دلالت بر آن کند ، اعم از لفظ ، نوشته و یا عمل باشد .
ایجاب تا وقتی که مورد قبول قرار نگرفته ، قابل رجوع می‌باشد، مگر مخاطب در برابر این التزام تعهدی را پذیرفته باشد .
در UCC ایجاب همراه با التزام یا مدت دار را قابل رجوع نمی داند و التزام به صورت کتبی کافی می‌باشد و التزام به حفظ ایجاب ، تا سه ماه اعتبار دارد .
در مورد قبول، رضایت غیر مشروط مخاطب ایجاب به کلیه شرایطی که ایجاب کننده ، بیان داشته را قبول می دانند قبول در مزایده ها همواره منجر به قرارداد نمی گردد . قبولی باید اعلام گردد و تعهد ، در اعلام همزمان ، در مکان و زمان که قبولی اعلام میگردد و دریافت می شود منعقد میگردد . در قراردادهای یک جانبه ، در قبولی به وسیله پست و مواردی که از اعلام قبولی صرف نظر می شود اعلام قبولی لازم نمی باشد . در صورتی که شیوه خاصی برای اعلام قبولی تعیین گردد ، فقط به همان شیوه اعلام صورت می‌گیرد و در صورتی که ایجاب مورد قبول واقع نگردد اثری ندارد، مسترد شدن ایجاب تا قبل از قبول سبب لغو ایجاب و قبول میگردد . در صورتی که برای قبول مدتی باشد پس از آن مدت و در غیر این صورت پس از مدتی معقول و متعارف ایجاب مقتضی میگردد و با مرگ ایجاب و قبول لغو و بی اثر میگردد ، مگر مربوط به خدمات شخصی نباشد و طرف ایجاب از مرگ او مطلع نگردد .
وقتی قبولی به طرف مقابل برسد ، در این لحظه تعهد واقع می شود، ولی می شود ایجاب کننده ، وصول قبول را لازم نداند[۵۸]، در UCC به همین صورت است .
قبول را در مهلتی که برای اعتبار ایجاب معین شده ، قابل قبول می دانند و در عدم تعیین مهلت ، باید در مهلتی متعارف اعلام گردد و خارج از مهلت باشد اعتبار ندارد[۵۹] ، UCC در این زمینه ساکت است .
در تعهدات کتبی ، قبول از زمان تحویل نامه قبول به پست می‌باشد[۶۰] در موارد دیگر از زمان وصول است[۶۱] . قبول از لحظه تحویل نامه به پست است و مکان همان مکان تحویل نامه به پست است[۶۲] . در UCC نص خاصی در این مورد وجود ندارد .
گفتار چهارم: عین تعهد در انگلیس
در تفسیر باید به الفاظ به کار رفته از لحاظ ظاهری توجه و معنا را بر آن دانست و بسته به مورد هر پرونده به صورت مضیق یا موسع تفسیر صورت می‌گیرد، مثلاً در امور کیفری تفسیر مضیق و بر اساس تعهدات بین‌المللی انگلیس قانون به صورت موسع تفسیر میگردد و محاکم از طریق قواعد تفسیری نظارت و کنترل بر تعهدات دارند .
ممانعت، ابزاری است در تعهدات بلاعوض که جهت الزام آور بودن آن می‌باشد و باید متعهد اظهار نماید که حقوق خود را صرف نظر می‌کند، متعهدله تکیه بر تعهد نماید، بازگشت متعهد به حقوقش غیر منصفانه تلقی گردد و فقط به عنوان دفاع کاربرد دارد ، تا نیروی الزام آور تعهدات از بین نرود، وجود عوض لازم و ضروری و از بین نرود .
برای انعقاد تعهدات وجود اهلیت ضروری می‌باشد و در شرکت ها که به ثبت می‌رسند ، دارای اهلیت میباشند ، مگر خارج از صلاحیت عمل نمایند . در مؤسسات که به موجب قوانین ایجاد میشوند ، صلاحیت آن ها مشخص می شود و باید در همان راستا اقدام نمایند، مؤسسات ایجاد شده به وسیله احکام سلطنتی نیز دارای اهلیت هستند . اشخاص مختل المشاعر ومست اگر در هنگام تعهد دارای درک لازم نباشند ، حق فسخ دارند . در مورد صغار یعنی افراد زیر هجده سال نیز قراردادهای که مربوط به کالاهای ضروری و بهبود زندگی، از نظر کامن لا معتبر است و قراردادهای مربوط به زمین، سهام، حقوق مالی در ازدواج و شرکت، از طرف صغیر قابل فسخ اند، و امها و کالاهای غیر ضروری را پس از بلوغ حق تنفیذ و رد دارد.
