با توجه به ارائه تئوری تخلیه روانی و هیجانی در اثر تماشای فیلم‌های خشونت‌آمیز و نظریه طرفداران موافق پخش خشونت در تلویزیون به نظر می‌رسد آنچه راهکار مناسب در زمینه ارائه خشونت ‌در تلویزیون می‌باشد این است که به علت اینکه خشونت برنامه های تلویزیونی علی‌رغم اثر احتمالی در آرامش برخی افراد، باعث اثرات ناگوار بر بعضی افراد دیگر می‌گردد، باید به صورت معقول و منطقی ارائه گردد.

«بدون انکار تمام ارزش این نظریه روانکاوی باید در وضع کنونی فیلم‌شناسی با احتیاط قسمتی از این نظریه را پذیرفت. اگر فیلم‌های پر زد و خورد و صحنه‌های خشونت‌آمیز، روحیه پرخاشگری افراد را تسکین می‌دهد و آنان را سبک‌بار می‌سازد، فیلم‌های جنسی برعکس، به هیجان آنان می‌افزاید و راه کج انحراف و تجاوز را به سوی آنان می‌گشاید. البته فیلم‌هایی که به دقت بررسی شود و دارای پیامدهای مفید و آموزنده باشد، می‌تواند به مثابه یک تصویر روان درمانی برای تماشاگر شفابخش تلقی شود.»^[۱۳۶]

۴ـ۳ـ شیو‌های پیشگیری از جرم از طریق تلویزیون

۴ـ۳ـ۱ـ پیشگیری از جرم از طریق بیان ناهنجاری‌های اجتماعی از تلویزیون

بیان ناهنجاری‌های اجتماعی از تلویزیون به عنوان رسانه‌ای فراگیر کارکردهای مثبتی دارد که می‌تواند در پیشگیری از وقوقع جرم و ناهنجاری‌های اجتماعی مؤثر باشد:

۴ـ۳ـ۱ـ۱ـ اطلاع‌رسانی و هشدار

یکی از کارکردهای اساسی تلویزیون به عنوان رسانه جمعی اطلاع‌رسانی از وقایع است که در محیط اجتماعی واقع می‌شود. پیشرفت بهت‌انگیز وسایل ارتباط جمعی در قرن حاضر جهان را به دهکده کوچکی تبدیل ‌کرده‌است که انسان‌ها امکان اطلاع‌یابی از همه وقایع و حوادث جهان را به طور سریع و جامع دارند.

در عصر ارتباطات هیچ حادثه‌‌ای هر چند در دورترین منطق جهانی باشد منحصر به یک منطقه جغرافیایی نیست.

از این‌رو ویژگی‌های فرازمانی، فرامکانی و سرعت انتقال اطلاعات و… از خصیصه‌های وسایل ارتباط جمعی است. امروزه تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها در رسانه ها از جمله تلویزیون رسوخ کرده و از خصوصی‌ترین رفتار انسان‌ها تا بزرگترین تغییرات نهادهای اجتماعی و ساختارهای فرهنگی و سیاسی از طریق تلویزیون ارائه می‌شود. تلویزیون به عنوان رسانه‌ای فراگیر از انحرافات اجتماعی، نظیر تجاوز، خشونت، قتل و… پرده برمی‌دارد و زوایای پنهان داستان‌های عشقی و جنایی را برای مخاطبان گوشزد می‌کند و راه‌های لغزش دیگران را برای مخاطبان ترسیم می‌کند و با اطلاع‌رسانی به موقع و مناسب برای اعضای جامعه در پیشگیری از انحرافات اجتماعی نقش مؤثری ایفا می‌کند.

تلویزیون با شناخت و بررسی ‌آسیب‌های مختلف اجتماعی و ارائه گزارش آن به کنشگران اجتماعی نسبت به گسترش رفتار نابهنجار اجتماعی اعلام خطر می‌کند و بدین ترتیب کنشگران اجتماعی را از نوع رفتارها و خرده‌فرهنگ‌های کجرو آگاه می‌کند تا ‌بر اساس ارزش‌ها و هنجارهای مورد پذیرش جامعه حرکت کنند و در دام این خرده فرهنگ‌ها قرار نگیرند. لذا رسالت تلویزیون ایجاب می‌کند که ابعاد، نوع و کیفیت شکسته شدن هنجارها و ارزش‌های اجتماعی را منعکس نماید تا اعضای جامعه بتوانند با درک همه جانبه آن ها ضمن حفظ خود از ارتکاب انحرافات اجتماعی، از شکسته شدن هنجارهای مقبول جامعه جلوگیری نمایند.^[۱۳۷]

تلویزیون می‌تواند با بهره‌گیری از شگردهای تبلیغی و آفرینش‌های هنری، نفرت و زشتی تزلزل باورها و ارزشی ملی و دینی را به مخاطبان خود القا کند. بر این اساس یکی از وظایف و کارکردهای مهم تلویزیون آگاه‌سازی و اطلاع‌رسانی عموم است. یعنی اطلاع‌رسانی ‌در مورد وقوع جرایم و انحرافات اجتماعی و کیفیت وقوع و ابعاد و راه‌های لغزش افراد به سوی کجروی و هنجارشکنی و در بُعد دیگر ایجاد نفرت از وقوع انحرافات و جرایم اجتماعی.

۴ـ۳ـ۱ـ۲ـ قانون‌شناسی و کیفرشناسی

قوانین در هر جامعه‌ای مبنای اصلی نظم و انضباط اجتماعی محسوب می‌شوند. به طوری که بدون وجود قوانین، نظم و انضباط اجتماعی میان افراد، سازمان‌ها و نهادهای مدنی غیرممکن خواهد بود، قانون جایگاه هر فرد را در نظام قشربندی، معین ساخته و توقعات و انتظارات را در جهت منطقی هدایت می‌کند. قانون نه تنها رابطه میان کنشگران را تعریف می‌کند، بلکه روابط میان نهادها و گروه‌های اجتماعی را نیز در سطح کلان مشخص نموده و برای کسانی که از آن تخطی می‌کنند، کیفر و مجازاتی را معلوم ‌کرده‌است.

کارکرد مهم تلویزیون در این زمینه شناساندن قوانین و کیفر آن به کنشگران اجتماعی جهت کاهش میزان ارتکاب جرایم می‌باشد. وجود قانون در کتب قانون، نظم اجتماعی را به همراه نمی‌آورد، تبیین و انتقال فرهنگ قانون‌گرایی به عاملین اجتماعی، آنان را هنگام مواجهه با جرم و زمینه‌های آن واکسینه می‌کند.

تلویزیون می‌بایست با ارائه فوائد و منافع قانون، روحیه قانون‌گرایی را ترویج نماید و نشان دهد که به عنوان ایدئولوژی توجیه‌گرا برای عملکرد قدرتمندان و حاکمان عمل نمی‌کند، بلکه تذکرات قانونی را به عنوان مبنای نظم اجتماعی مطرح می‌کند.

تلویزیون می‌تواند از طریق تبیین قانون رفتارهای افراد را در مسیر هنجارهای تعریف شده جامعه رهبری نماید و به افراد یادآوری نماید که در قبال رفتارهای بهنجار از طرف جامعه تشویق می‌شود و همچنین به کنشگران اجتماعی و دست‌اندرکاران اجتماعی این نکته را یادآور می‌شود که برای رسیدن به خواسته‌های خود و عملی کردن برنامه کاری خود ناگزیرند به رفتارها و هنجارهایی روی بیاورند که قانون حد و مرز آن را مشخص ‌کرده‌است.

«تلویزیون می‌تواند از طریق آموزش غیرمستقیم قانون احترام درونی به قانون و احساس تقدس به قانون را در بین اعضای جامعه ایجاد کند به طوری که قانون را به عنوان امری مقدس و غیرقابل تخلف تصور نمایند.»^[۱۳۸]

‌بنابرین‏ تلویزیون از طریق اقناع و رسوخ به ذهن انسان‌ها، به درونی‌سازی و جذب و پذیرش قلبی هنجارها می‌پردازد.

تلویزیون با نمایش کیفرهایی که برای مجرمان در برابر تخلف از قانون در نظر گرفته شده است در کاهش وقوع جرم مؤثر است. زیرا با توجه به خاصیت فراگیر بودن این رسانه می‌تواند اجرای مجازات نسبت به مجرمین را به اطلاع عموم برساند و مردم درمی‌یابند که هیچ جرمی بدون مجازات نبوده و در واقع نوعی احساس امنیت می‌نمایند در وادی قانون و اجرای کیفر نسبت به مجرمان، و ‌به این وسیله انگیزه ارتکاب جرم کاهش می‌یابد.

۴ـ۳ـ۲ـ نقش آموزش از طریق تلویزیون در پیشگیری از جرم

نقش تلویزیون به عنون رسانه‌ای فراگیر به جهت آموزش بسیار مهم و اساسی بوده و این رسانه به دلیل برد وسیعش یکی از کارآمدترین ابزار آموزشی و فرهنگی است که در اختیار جوامع انسانی قرار گرفته است که در اینجا به چند نمونه از مصادیق نقش تلویزیون در آموزش و نهایتاًً پیشگیری از جرم می‌پردازیم:

۴ـ۳ـ۲ـ۱ـ آموزش علم و دانش از طریق تلویزیون

دوما، قابلیت مقایسه هزینه­ های دست­یابی و انتشار اطلاعات را کاهش می­دهد. بر اساس پژوهش دی­فرانکو و همکاران^[۳۰](۲۰۱۱) زمانی که قابلیت مقایسه بین شرکت­های مختلف وجود دارد هزینه­ دست­یابی به اطلاعات توسط استفاده­کنندگان برون سازمانی کمتر است. شرکت­هایی که قابلیت مقایسه­ بالایی دارند، تحلیل­گران زیاد، دقت پیش ­بینی بالا و پراکندگی کمتر در پیش ­بینی دارند.

­ نتایج پژوهش دی­فرانکو و همکاران(۲۰۱۱) نشان می­دهد زمانی که قابلیت مقایسه­ صورت­های مالی بیشتر است، سطح تحلیل­ها افزایش می­یابد و دقت پیش ­بینی بهبود یافته و کمیت و کیفیت کلی اطلاعات موجود ‌در مورد شرکت­ها را افزایش می­دهد و باعث می­ شود که تحلیل­گران عملکرد گذشته­ی شرکت­ها را بهتر توضیح دهند.

بر اساس یک تفسیر از روش مبتنی بر پیش ­بینی، ‌می‌توان از مشاهده­های واکنش بازار به عنوان رهنمودی برای ارزیابی و انتخاب از میان معیارهای مختلف حسابداری استفاده کرد. بیور و دیوکس^[۳۱] بیان ‌می‌کنند روشی که اعداد سودی به دست دهد که با قیمت اوراق بهادار قوی­ترین رابطه را دارد با اطلاعات حاصل از فرایند کارای تعیین قیمت اوراق بهادار بسیار سازگار است. به بیان دیگر در روش مبتنی بر پیش ­بینی، از اعداد و ارقام حسابداری که دارای قوی­ترین رابطه با قیمت بازار هستند، طرفداری می­ شود (بلکویی،۱۳۸۱).

قیمت سهام در اطلاعات سطح بازار یا صنعت و اطلاعات شرکت­ها منعکس می­ شود. آیرز و فریمن^[۳۲](۱۹۹۷) سود سالانه را به صورت نوآورانه به تغییرات سود سطح صنعت و تغییرات سود سطح شرکت تجزیه کرند و ثبت کردند که تغییرات سود سطح صنعت زودتر در قیمت سهام منعکس می­ شود(چوی و همکاران، ۲۰۱۳).

قابلیت مقایسه باعث بهبود اطلاعات سطح بازار می­ شود و اطلاعات به­خوبی و با دقت بالا می ­توانند نشان­دهنده سود شرکت­ها باشند و در قیمت سهام منعکس شوند.

به طور خلاصه قابلیت مقایسه­ بیشتر به سرمایه ­گذاران در جمع ­آوری و ارزیابی بیشتر صورت­های مالی با هزینه­ کمتر کمک می­ کند و هم­چنین سود جاری سهام اطلاعات سودهای آتی را بهتر منعکس می­ کند. هر چه قابلیت مقایسه بیشتر باشد ضریب واکنش سود نیز بیشتر است(چوی و همکاران، ۲۰۱۳).

۲-۳ پیشینه­ پژوهش

۲-۳-۱ پژوهش­های خارجی

سیمون^[۳۳](۱۹۶۷)،پژوهشی با عنوان مفهوم قابلیت مقایسه در گزارشگری مالی انجام داد و بیان کرد که موضوع قابلیت مقایسه در گزارشگری مالی توجه زیادی را در سال­های اخیر جلب ‌کرده‌است. شواهد زیادی از مقالات متنوع در زمینه ی حسابداری و مالی ‌در مورد قابلیت مقایسه و موضوعات مرتبط مثل یکنواختی وجود دارد. هنوز جنبه­ های ضروری قابلیت مقایسه بخوبی تعریف نشده است در حقیقت نظر بدیهی ‌در مورد تعریف این واژه وجود ندارد. در غیاب یک تعریف حرفه­ای، فنی و یا مفهومی از قابلیت مقایسه، شخص باید بر­اساس معنی و مفهوم پاسخ دهد. بر اساس لغت­نامه کلمه­ قابلیت مقایسه به معنی توانایی قابل مقایسه بودن است. به هر حال قابلیت مقایسه می ­تواند با درجات متفاوتی بیان شود زیرا هر دو چیز می ­تواند مقایسه شود.مقایسه می ­تواند بین چیزهای ناهمگون یا همگون باشد.

چوی و همکاران (۲۰۱۰)، در پژوهشی با عنوان آیا انتشار پیش ­بینی سود توسط مدیر بر رابطه­ بین بازده و سود آتی تاثیر دارد؟ نشان دادند در شرکت­هایی که پیش ­بینی­های مستمر و دقیق­تر انجام می­ دهند، ضریب واکنش سود بالاتر است. زمانی که پیش ­بینی­ها دقیق­تر و مستمر باشند سرمایه ­گذاران بهتر می ­توانند سود آتی را پیش ­بینی کنند. نتایج نشان می­دهد که ارتباط بین بازده و سود آتی در پیش ­بینی­های سه ماهه و کوتاه­مدت بهتر از پیش ­بینی­های سالانه و بلند­مدت است.

وانگ و همکاران^[۳۴](۲۰۱۱)، در پژوهشی با عنوان استانداردهای حسابداری هماهنگ و قابلیت مقایسه­ صورت های مالی، بررسی کردند که آیا هماهنگ­سازی استانداردهای حسابداری قابلیت مقایسه­ اطلاعات مالی را در سراسر کشورها افزایش می­دهد؟ نتایج آن­ها نشان می­دهد که تجربه­ پذیرش اجباری استانداردهای هماهنگ باعث افزایش قابل توجه واکنش بازار به انتشار داوطلبانه­ی سود در مقایسه با انتشار اجباری می­ شود. این افزایش برای افرادی که تجربه­ پذیرش اجباری ندارند، قابل مشاهده نیست. نتایج نشان می­دهد که هماهنگ سازی استانداردهای حسابداری انتقال اطلاعات چند ملیتی را آسان می­ کند و باعث قابلیت مقایسه­ صورت­های مالی می­ شود.

دی فرانکو و همکاران (۲۰۱۱)، اثر قابلیت مقایسه­ حسابداری را بر سطح تحلیل و پیش ­بینی بررسی کردند. نتایج پژوهش آن ها نشان داد زمانی که قابلیت مقایسه­ صورت­های مالی بیشتر است، سطح تحلیل ها افزایش می­یابد و دقت پیش ­بینی بهبود یافته و پراکندگی در پیش ­بینی­ها کاهش می­یابد. هم­چنین نشان دادند که برای یک مجموعه از شرکت­ها، وجود اطلاعات قابل مقایسه، هزینه­ دستیابی به اطلاعات را کاهش می­دهد و کمیت و کیفیت کلی اطلاعات موجود ‌در مورد شرکت­ها را افزایش می­دهد. هم­چنین این امکان را فراهم می­سازد که تحلیل­گران عملکرد گذشته­ی شرکت­ها را بهتر توضیح دهند.

بروچت و همکاران^[۳۵] (۲۰۱۲)، در پژوهشی با عنوان استانداردهای بین ­المللی گزارشگری مالی و قابلیت مقایسه­ صورت­های مالی بررسی کردند که آیا تصویب اجباری استانداردهای بین ­المللی گزارشگری مالی مزایای بازار سرمایه را از طریق افزایش قابلیت مقایسه­ صورت­های مالی افزایش می­دهد؟ آن­ها پیش ­بینی می‌کنند که اگر استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی قابلیت­مقایسه­ صورت­های مالی را بهبود بخشد آن­گاه باید توانایی استفاده­کنندگان درون سازمانی از اطلاعات خصوصی شرکت کاهش یابد. مطابق با این انتظارات آن­ها نشان دادند که بازده­های غیر­عادی خرید­های داخلی به عنوان یک نماینده برای اطلاعات خصوصی با پذیرش استانداردهای بین ­المللی گزارشگری مالی کاهش می­یابد. نتایج مشابهی در نمونه ­های فرعی متعدد برای منزوی کردن تاثیر استانداردهای بین ­المللی گزارشگری مالی بر قابلیت مقایسه به دست آمده است. یافته­ ها نشان می­دهد تصویب اجباری استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی قابلیت مقایسه را بهبود می­بخشد و منجر به افزایش مزایای بازار سرمایه با کاهش توانایی استفاده­کنندگان درون سازمانی از اطلاعات خصوصی می­ شود.

ویژگی‌های مدل

۱- نتیجه گرایی: برتری بستگی به ایجاد توازن و ارضای نیازهای تمامی ذینفعان مرتبط با سازمان دارد (کارکنان استخدام شده، مشتریان، تأمین کنندگان و جامعه در حالت کلی و همچنین کسانی که منافع مالی در سازمان دارند جزو ذینفعان می‌باشند)

۲- تمرکز بر مشتری: مشتری قضاوت کننده نهایی کیفیت محصول و خدمات است. لذا وفاداری مشتری، دسترسی به سهم بازار و حفظ آن به بهترین شکل ممکن از طریق تمرکز دقیق بر روی نیازهای بالفعل و بالقوه مشتریان امکان پذیر است.

۳- رهبری و اتفاق نظر: رفتار رهبران یک سازمان ایجاد کننده شفافیت و اتفاق نظر در سازمان است و شرایط محیطی ویژه ای را ایجاد می‌کند که در آن سازمان و کارکنان می‌توانند به برتری دست یابند.

۴- مدیریت بر اساس فرآیندها و واقعیتها: عملکرد سازمان موقعی از کارایی بالاتری برخوردار خواهد شد که تمامی فعالیت‌های مرتبط داخلی آن شناخته شده و به طور سیستماتیک اداره شوند و تصمیمات در رابطه با فعالیت‌های جاری و بهبودهای برنامه ریزی شده بر اساس اطلاعات قابل اعتمادی اتخاذ شوند که دربرگیرنده تصورات همه ذینفعان سازمان باشد.

۵- مشارکت و توسعه کارکنان: تمامی ظرفیت‌های کارکنان یک سازمان تنها از طریق ارزش‌های مشترک فرهنگ اعتماد و اختیار که مشوق مشارکت همگانی است به بهترین نحو شکوفا و عرضه خواهد شد.

۶- بهبود، نوآوری و یادگیری مستمر: عملکرد سازمان زمانی به حداکثر خواهد رسید که بر پایه مدیریت و استفاده مشترک از دانش همراه با فرهنگ بهبود،‌نوآوری و یادگیری باشد.

۷- توسعه شراکتها: زمانی فعالیت‌های یک سازمان از کارایی بیشتر برخوردار می شود که ارتباطات سودمند دو طرفه بر اساس استفاده مشترک از دانش و یکپارچگی با شرکا مبنای عمل قرار گیرد.

۸- مسئولیت‌های عمومی: منافع دراز مدت سازمان و کارکنان آن تنها در صورتی به خوبی تأمین خواهد شد که سازمان به مسئولیت‌های عمومی خود در برابر جامعه واقف و متعهد بوده،‌ فعالیت‌های خود را با رویکردهای اخلاقی و توقعات و مقررات جامعه سازگار نماید.

کلیات مدل

چارچوب مدل برتری EFQM بر پایه نه حوزه ایجاد شده است. پنج حوزه از آن ها گروه توانمندسازها را تشکیل می‌دهند و بیان کننده نوع فعالیت‌های سازمان و چگونگی انجام آن ها هستند و چهار حوزه باقیمانده گروه نتایج را تشکیل می‌دهند و خواسته هایی را مشخص می‌کنند که سازمان باید با اجرای توانمندسازها به آن ها دست یابد.

این مدل که مشخص می‌کند رویکردهای زیادی برای دستیابی به برتری پایدار در تمامی جنبه‌های عملکرد وجود دارد بر پایه این فرضیه استوار شده که نتایج برتری در رابطه با عملکرد مشتری، کارکنان و جامعه از طریق تحقق رهبری، خط مشی و راهبرد،‌کارکنان، شراکتها و منابع و فرآیندها قابل دست یابی است طرح شماتیک این مدل در شکل شماره ۷ آورده شده است(عفتی ،۱۳۸۶،۴۱)

بردارهای نشان داده شده در شکل دلالت بر پویا بودن ماهیت مدل دارند و نشان دهنده این واقعیت هستند که خلاقیت و یادگیری ضمن کمک به بهبود توانمندسازها منتج به بهبود نتایج نیز می‌گردد.

شکل ۵-۲- طرح شماتیک مدل EFQM

نتایج برای مشتری

نتایج برای کارکنان

نتایج

توانمند سازها

نتایج عملکردهای کلیدی

رهبری

شراکتها و منابع

خط مشی و راهبرد

کارکنان

فرایندها

نتایج برای

جامعه

یادگیری و نوآوری

منطقRADAR

در قلب مدل،‌منطقی وجود دارد به نام RADAR که از چهار عنصر زیر و با بهره گرفتن از حروف اول نام هر یک تشکیل شده است:

نتایج RESULTS

رویکرد APROACH

استقرار DEPLOYMENT

ارزیابی و بازنگری ASSESSMENT&REVIEW

این منطق بیان کننده آن است که یک سازمان باید:

• • «نتایجی» را که به عنوان بخشی از فرایند ایجاد خط مشی و راهبرد در نظر گرفته شده تعیین نماید. این نتایج در برگیرنده عملکرد سازمان هم از جنبه مالی و هم از جنبه عملکردی و همچنین استنباطات ذینفعان سازمان است.

• • مجموعه ای از «رویکردها» را جهت تحقق نتایج مورد نظر خود در حال و آینده برنامه ریزی و ایجاد نماید.

• • رویکردها را به صورتی سیستماتیک و به منظور اطمینان از به کارگیری کامل آن ها گسترش داده،‌ «مستقر» نماید.

• رویکردهای ایجاد شده را بر اساس نتایج به دست آمده و فعالیت‌های یادگیری «ارزیابی و بازنگری» کرده و بهبودها را هر کجا که نیاز باشد تعریف، ‌اولویت بندی، برنامه ریزی و اجرا کند(نجمی،۱۳۸۲،۶۹).

زمانی که این مدل در یک سازمان برای هدفی خاص، مثلاً خودارزیابی استفاده می شود،‌ عناصر رویکرد، استقرار، ارزیابی و بازنگری در منطق RADAR باید برای بررسی معیارهای توانمندسازی‌ها استفاده شوند و عناصر نتایج برای معیارهای نتایج به کار گرفته شوند.

به کارگیری منطق RADAR

مفاهیم عناصر ویژه RADAR که باید تحقق یابند به شرح زیر است:

الف- نتایج: نتایج گویای آن چیزی است که سازمان به آن ها دست می‌یابد. در یک سازمان برتر نتایج دربرگیرنده روندهای مثبت و یا عملکردهای خوب و پایدار، اهداف مطلوبی که به آن ها دست یافته یا از آن ها پیشی گرفته شده، مقایسه عملکردها با بهترین ها است و نتایج ناشی از رویکردها هستند. علاوه بر این ارتباط نتایج با محدوده نیز در نتایج پوشش داده می‌شوند.

ب- رویکرد: رویکرد گویای آن چیزی است که سازمان برای انجام آن یا به دلیل آن برنامه ریزی ‌کرده‌است. در یک سازمان برتر، رویکرد باید منطقی، دارای تعریف جامع و فرایند ایجاد، متمرکز بر نیازهای ذینفعان و یکپارچه،‌ یعنی پشتیبان خط مشی و راهبرد و نیز مرتبط با سایر رویکردها در مواقع مقتضی باشد.

ج- استقرار: استقرار در برگیرنده آن چیزی است که سازمان برای استقرار رویکرد انجام می‌دهد. در یک سازمان برتر، رویکرد به شکل ساختار یافته در تمامی نواحی مرتبط به کار گرفته می شود.

د- ارزیابی و بازنگری: ارزیابی و بازنگری دربرگیرنده آن چیزی است که یک سازمان برای ارزیابی و بازنگری رویکرد و استقرار آن انجام می‌دهد. در یک سازمان برتر رویکرد و به کارگیری آن به صورت منظم مورد اندازه گیری قرار می‌گیرد و فعالیت‌های یادگیری مرتبط با آن ها به طور منظم صورت می پذیرد و خروجی های هر دو برای شناسایی، اولویت بندی، طراحی و به کارگیری بهبودها مورد استفاده قرار می‌گیرد(نجمی،۱۳۸۲،۷۱).

حوزه های مدل

چگونه تنبیه کنید

کوتاه : همیشه نظرات خود را در موقع تنبیه به طور مختصر بیان کنید : « تو مرتکب چنین کاری شده ای که مجاز نبوده ای در این صورت مجازات ‌تو این است » هیچ گاه مسائل را بیش از حد شرح ندهید . برای مثال شما میز تحریر چوبی زیبایی در اتاق نشیمن دارید . پسر شما دوست دارد که اسباب بازیهایش را روی آن نهاده و آنجا به بازی بپردازد و شما ‌در مورد خراش افتادن بر روی آن نگرانید .

مادری که زیاده از حد حاشیه می رود و توضیح می‌دهد خواهد گفت :

پوریا این یک قطعه اسباب قیمتی است اگر تو اسباب بازیهایت را روی آن قرار دهی به خصوص ماشین‌ها و کامیونهایت را امکان اینکه آن را خراش دهی زیاد است اگر خراش بیفتد مادرت باید آن را به مغازه تعمیر مبلمان ببرد تا آن را تعمیر کند که البته خرج زیادی دارد . این کار پدرت را عصبانی خواهد کرد ‌بنابرین‏ روی این میز بازی نکن .

به جای این شما باید یک گوشزد کوتاه به طفل بکنید : پوریا تو می‌دانی که اجازه نداری روی این میز بازی کنی و اگر این کار را بکنی من به تو اجازه تماشای فیلم کارتون امشب را نخواهم داد. اگر پوریا امتناع ورزید بلافاصله بگویی که او امشب از تماشای تلویزیون محروم است .

با طفل جر و بحث نکنید و چانه نزنید

اشکال بسیاری از والدین کودکان ناسازگار این است که کودک در نظر دارد آن چنان قوی است که او را به چشم یک آدم بزرگسال می نگرند و خود را محتاج به تشریح اعمال خود و تصمیماتشان می بینند اما شما نباید با کودکان ناسازگار چانه بزنید بلکه مقررات را وضع می کند و اگر کودک چون و چرای آن را سوال و رفتاری می‌کند که در نظر شما حائز اهمیت و قابل ایستادگی است باید جواب دهید : چون من اینطور می گویم یا چون این قانون منزل ماست . این بدین معنی نیست که شما یک مستبد خود کامه و بی رحم هستند در واقع مقررات شما از نظر کودک بسیار منطقی و بجاست هدف در اینجا نشان دادن قدرت شما به طریقی واقع بینانه و بی طرفانه است .

برای مثال اگر دختراتان سر میز ، غذا را سلف می‌کند و شما معتقدید که این رفتار مهم است باید در موقعی که سر میز غذا نیستید به او تذکر بدهید که اگر غذا را تف کند به اتاقش فرستاده خواهد شد اگر یک بار کار را کرد برای اولین بار و آخرین بار باید به او تذکر داد که تنبیه خواهد شد و به اتاقش فرستاده خواهد شد او بار دیگر این کار را می‌کند .

شما نباید به هیچ وجه اجازه دهید چنین بگو مگویی بین شما رخ دهد.

سارا به اتاقت برو .

مامان خواهش می کنم . من منظوری نداشتم و فقط تصادفی این کار را کردم . ولی من منظورم همان است که گفتم .

اما مامان تکه گوشتی که به من داده بودی به قدری سفت بود که جویدنش مشکل بود و لای دندانهایم رفت .

تو باید همین الان به اتاقت بروی .

مامان خواهش می کنم من دیگر این کار را نمی کنم دفعه آخر است .

سارا

پس بگذار به اتاق نشیمن بروم .

این گفتگو باید جایگزین با گفتگوی زیر شود .

خوب سارا به تو تذکر داده بودم ولی تو دوباره عمل را تکرار کردی . حالا باید برای پنج دقیقه به اتاقت بروی .

مامان خواهش می کنم منظوری نداشتم .

به اتاقت برو بحث نکن .

چرا

چون من این طور می گویم .

بهترین سیاست برای خانواده یک کودک ناسازگار باید طبق الگوی یک خود کامه خیر خواه بنا شود تا بر طبق یک دموکراسی کودک حق رایی در انتخاب و تصمیم گیری ‌در مورد مجازات خود نداشته باشد . دوباره به یاد داشته باشید شما نمی خواهید یک فرد بی رحم باشید ولی می خواهید رهبری مقتدر باشید .

جدی باشید

به جای داد و فریاد بر سر کودک یک لحن صدای مؤثر را تمرین کنید صدای شما باید تأکید شما را برسانید ‌در مورد کودک خردسال بخصوص لحن صدا بسیار مهم است . با طفل خوشایند سخن نگویید که طفل احساس می‌کند شما به حرف خود عمل نخواهید کرد .حالا عزیزم ما دوست نداریم با مداد رنگی روی کاغذ دیواری نقاشی کنی .

بچه های خوب این کار ها را نمی کنند باشد ؟خوب عزیز دلم ؟ دفعه دیگر که می خواهی نقاشی کنی روی یک کاغذ این کار بکن و آن را به مادر بده .

به جای این باید جدی باشید :

من نمی خواهم هیچ وقت تو را در حال نقاشی روی کاغذ دیواری و یا هر جای دیگری بجز دفتر نقاشی خودت ببینم می فهمی ؟ بسیاری از والدین نمی فهمند که چقدر از کودک خود خواسته اند که از رفتار آنان پشتیبانی شود . مادری که به کودک خود می‌گوید حالا به اتاقت برو باشد . قدرت خود را کتمان می‌کند و از کودک انتظار دارد که او مثلاً بگوید باشد مادر من خیلی دوست دارم که به اتاقم بروم . در به کار بردن ضمیرهای شخصی دقت به خرج دهید . جملاتی نظیر حالا وقت آن است که ما به رختخواب برویم . معنی متفاوتی با جمله وقت خواب تو فرا رسیده است دارند.

زیاده از حد گوش نکنید

‌در مورد تذکر زیادی دو مطلب وجود دارد . اول اینکه کودک شما ممکن است شما را امتحان و مطمئن شود که در گفته خود پا بر جایید یا نه . در این صورت بسیار مهم است مجازاتی است مجازاتی را که تصمیم گرفته بودند اجرا کرده و از اخطارهای مکرر خودداری کنید . یک یاد آوری کافی است اما بعد از آن اعمال لازم است که باید همراه با لحن جدی و حالت محکم باشد .

شما نباید مرتباً اخطار کنید که مثلاً سارا اگر با ساعت مادر بازی کنی تنبیه می شوی .

سارا آیا شنیدی چه گفتم من به تو گفتم با آن بازی نکن دوباره تکرا می کنم که این کار را نکن .

به جای این ها یک اخطار لازم است و بعد عمل :

سارا اگر با ساعت مادرت بازی کنی بعد از نهار به تو آب نبات چوبی نخواهم داد .

پس حالا که به بازی ادامه می دهی آب نبات چوبی نخواهی داشت . و در موقع مناسب ساعت را از جلوی چشم او کنار بگذارید . والدین معمولاً تهدیدات خود را عملی نمی کنند ولی اگر مجازات خود را ساه و کوتاه کنید و طفل بداند که چه نوع اعمالی را مجاز نیست انجام دهد همه چیز ساده تر و واضحتر خواهد بود . نوع دیگر اخطار که می‌تواند زیاده از حد باشد اخطار ‌در مورد رفتار کودک زمانی است که او می‌خواهد به جایی برود ( مثلاً خانه مادر بزرگ ) مادر می‌تواند مرتباً از ساعتها قبل از این دیدار به کودک به خاطر ترس از رفتار ناشایست به او هشدار بدهد :

وقتی به خانه مادر بزرگ می روی سعی کن در اتاق او به چیزی دست نزنی و گرنه او را عصبانی خواهی کرد .

به یاد داشته باش که در خانه مادر بزرگ به چیزی دست نزنی .

من نمی خواهم که تو در خانه مادربزرگ به چیزی دست بزنی ، باشد ؟

همیشه وقتی به خانه مادر بزرگ رسیدید اخطار کنید : یادت باشد که تو نباید به اشیاء مخصوص خانه مادر بزرگ دست بزنی زیرا ممکن است آن ها را بشکنی اگر این کار را بکنی به شیر و ‌بیسکوییت نخواهم داد.

منطقی باشید

ج)تصمیمات تأمین مالی: شامل تصمیمات مربوط به ساختار سرمایه و همچنین تعیین و انتخاب بهترین شیوه تأمین مالی و ترکیب آن که در زیر به شرح روش های تأمین مال می پردازیم.

۴-۲روش های تأمین مالی

هدف اصلی، انتخاب ترکیبی از منابع مالی است که هزینه سرمایه شرکت را حداقل و ارزش شرکت را برای سرمایه گذاران حداکثر نماید. شرکت راه حل های مختلفی برای تأمین مالی در اختیار دارد که از نظر زمان رسیدن به تأمین مالی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تقسیم می‌گردد.

۱-۴-۲ تأمین مالی کوتاه مدت

منظور از تأمین مالی کوتاه مدت، تأمین مالی از منابعی است که حداکثر ظرف یک سال و یا کمتر بازپرداخت می‌گردند. منابع مالی کوتاه مدت به دو دسته تقسیم می‌شوند که شامل منابع مالی تضمین شده و منابع مالی تضمین نشده می‌باشد. منابع تأمین مالی کوتاه مدت تضمین نشده عمدتاًً شامل اعتبارات تجاری (خرید نسیه کالا)، پیش دریافت از مشتریان، هزینه های پرداختی، وام های بانکی و اسناد تجاری می‌گردند. منابع مالی تضمین شده نیز عمدتاًً توسط بانک‌ها، مؤسسات مالی و خریداران حسابهای دریافتی تأمین می‌گردند. اعطا کنندگان تسهیلات مالی کوتاه مدت تضمین شده بخشی از دارایی های واحد تجاری را به منظور تضمین وام های اعطایی می گیرند (شیخ الملوکی، ۱۳۸۶، ص۱۱)^۱.

۲-۴-۲ تأمین مالی میان مدت

تأمین مالی میان مدت، تأمین مالی از منابعی است که سررسید آن ها بیش را از یک سال و کمتر از ۷ سال است در ارتباط با سر رسید کمتر از ۷ سال اتفاق نظر بین تحلیل گران مالی وجود ندارد و پاره ای از آنان سررسید کمتر از ۵ یا ۱۰ سال را جزء بدهی های میان مدت تلقی نموده اند. با این وجود بسیاری از تحلیل گران مالی و حسابداران تفکیک میان بدهی های میان مدت و بلند رمدت را نادیده گرفته و منابع تأمین مالی به دو گروه عمده تقسیم نموده اند بدین ترتیب که بدهی ها با سررسید کمتر از یک سال را بدهی کوتاه مدت و سررسید های بیش از یک سال را به عنوان بدهی های بلند مدت طبقه بندی نموده اند. بدهی های میان مدت شامل مواردی همچون اعتبار در گرفتن وام های مدت دار و قرار دادهای اجاره می‌گردند (شباهنگ، ۱۳۸۴، ص ۴۱)^۱.

۳-۴-۲ تأمین مالی بلند مدت

یکی دیگر از راه های تأمین مالی از لحاظ زمان سررسید تأمین مالی بلند مدت است. این روش عمدتاًً به منظور سرمایه گذاری های بلند مدت همچون خرید دارایی جدید، احداث کارخانه و یا مدرنیزه کردن امکانات موجود مورد استفاده قرار می‌گیرد. منابع تأمین مالی بلند مدت شامل استقراض (بدهی های بلند مدت)، سهام عادی و سهام ممتاز و سود انباشته می‌گردد (شیخ الملوکی،۱۳۸۶،ص۱۲)^۲.

تأمین مالی از طریق استقراض

سرمایه استقراضی عمدتاًً شامل وام های رهنی، تسهیلات بانکی، اوراق قرضه و سایر بدهی های بلند مدتی می‌گردد که توسط بانک‌ها، مؤسسات مالی و سایر اشخاص حقیقی و حقوقی تأمین و اعطا می‌شوند. در مجموع تأمین مالی بواسطه استقراض مزایایی را برای شرکت به دنبال دارد از جمله اینکه بهره بدهی ها جزء هزینه قابل قبول مالیاتی بوده و در نتیجه صرفه جویی مالیاتی به همراه خواهد داشت. از طرف دیگر تأمین مالی بدین طریق سهم سهام‌داران در کنترل شرکت را کاهش نداده و در دوره تورمی باز پرداخت آن ارزانتر تمام خواهد شد. تأمین مالی از طریق بدهی صرفه نظر از مزایای ذکر شده در فوق معایبی هم دارد. تضمین پرداخت بدهی ولزوم باز پرداخت اصل آن در سر رسید و محدودیت های اجتماعی که شرایط وام های اخذ شده به شرکت تحمیل می نمایند از جمله این موارد می‌باشند همچنین استفاده بیش از حد بدهی، ریسک ساختار سرمایه و در نتیجه هزینه سرمایه شرکت را افزایش می‌دهد (عبدا.. زاده، ۱۳۷۳، ص ۱۹۶)^۳.

تأمین مالی از طریق سهام عادی

شرکت ها می‌توانند از طریق صدور و فروش سهام عادی به سرمایه گذارانی که قبلاً سهامدار بوده اند و یا با خرید سهام جدید سهامدار شده اند وجوه مورد نیاز خود را تأمین نمایند. اگر شرکتی قصد افزایش سرمایه داشته باشد سهام جدید را باید نخست به سهام‌داران فعلی خود عرضه نماید و بدین ترتیب هر سهامدار به نسبت سهام خود در پذیره نویسی سهام عادی جدید مشارکت نموده و از این طریق سهم مالکانه خود را در شرکت حفظ نماید. با توجه به اینکه میزان ریسک و هزینه سهام عادی در مقایسه با سایر راه های تأمین مالی بیشتر است لذا بدیهی است که نرخ بازده مورد انتظار سهام‌داران عادی نیز بیش از نرخ بازده مورد توقع در بدهی ها می‌باشد در نتیجه تأمین مالی از طریق سهام عادی یکی از گرانترین راه های تأمین مالی برای شرکت به شمار می رود (شیخ الملوکی، ۱۳۸۶، ص ۱۲)^۱.

تأمین مالی از طریق سهام ممتاز

سهام ممتاز سهامی است که دارای سود ثابت، معین و از پیش تعیین شده است، و از این نظر شبیه اوراق قرضه می‌باشد با این تفاوت که پرداخت سود به سهام‌داران ممتاز الزام آور نمی باشد. و چنانچه شرکت سود نداشته باشد می‌تواند سودی به سهام‌داران ممتاز پرداخت ننماید. تأمین مالی از طریق سهام ممتاز به دلیل عدم الزام شرکت در پرداخت سود به سهام‌داران دارای ریسک کمتری در مقایسه با بدهی ها می‌باشد. و در مقایسه با سهام عادی به دلیل برخورداری از نرخ سود ثابت شرکت ریسک کمتری را متحمل می شود. همچنین مانند سهام عادی و برخلاف بدهی فاقد صرفه جویی مالیاتی می‌باشد. ‌بنابرین‏ هزینه سرمایه بعد از بدهی و قبل از سهام عادی طبقه بندی می‌گردد (جهانخانی، ۱۳۷۳، ص ۲۶)^۲.

تأمین مالی از طریق سود انباشته

سود انباشته از سودهای باقی مانده در واحد تجاری پس از پرداخت سود سهام تشکیل می شود. تأمین مالی از این روش موجب کاهش وجوه قابل پرداخت به شکل سود سهام می شود.اما در مقابل توان سودهی شرکت به سهام‌داران فعلی را در آینده افزایش می‌دهد. دلیل این افزایش نیز آن است که چنانچه واحد تجاری به جای سود انباشته از منابع تأمین مالی خارج از واحد تجاری استفاده نماید، لازم است نوعی بازده برای این منابع فراهم نماید که پرداخت چنین بازده ای در قالب بهره بدهی ها، سود سهام ممتاز یا عادی، وجوه در دسترس جهت پرداخت سود سهام در آینده را کاهش خواهد داد. تحقیقات در کشورهای مختلف نشان داده است که منابع مالی داخلی یکی از عمده ترین منابع مالی شرکت ها است. که نزدیک به ۶۰ تا ۷۰ درصد نیاز مالی آن ها را مرتفع می کند. این شیوه به ویژه در بازارهای سرمایه تکامل نیافته مانند بازار سرمایه ایران رایج تر می‌باشد چرا که مدیران شرکت ها می دانند چنانچه سود تقسیم شود برای تأمین مالی از منابع دیگر با دشواری های بسیار روبرو خواهند شد (همان منبع، ص ۲۳)^۳.

۵-۲ تأمین مالی و ساختار سرمایه