ج ) مدیریت ریسک شهرت و حقوقی:
-
- حفظ حریم خصوصی اطلاعات مشتریان.
- برنامه ریزی پاسخ به حوادث.
۳-۳٫ کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان (کنوانسیون وین، ۱۹۸۸ )
برنامه جهانی سازمان ملل برای مبارزه با پولشویی (GPML)[98] در دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرم سازمان ملل (UNODC)[99] قرار دارد. این برنامه یک پروژه تحقیقاتی و کمک رسانی با هدف افزایش تأثیر اقدامات بین المللی در مبارزه با پولشویی از طریق ارائه کمکهای فنی، آموزش و توصیه به کشورهای عضو در صورت درخواست است. این برنامه تلاشهای خود را در حوزه های زیر متمرکز میسازد :
-
- افزایش سطح آگاهی در بین اشخاص کلیدی در کشورهای عضو سازمان ملل؛
-
- کمک به ایجاد یک چهارچوب حقوقی با در اختیارگذاردن قوانین نمونه برای کشورهای دارای سیستم حقوقی عرفی یا مدون.
-
- ارتقاء قابلیت های سازمانی، بویژه با ایجاد واحدهای اطلاعات مالی.
-
- ارائه آموزش به نهادهای قانون گذاری، قضایی و اجرایی و نهادهای مالی بخش خصوصی.
-
- ارتقاءسطح همکاری کشورهای منطقه در حل مشکلات و بهبود همکاری استراتژیک با دیگر سازمانها؛
- نگهداری یک پایگاه اطلاعاتی و تحلیل اطلاعات مربوطه.
۴-۳- گروه ناظران فنی بانکداری ساحلی (OGBS[100]):
گروه ناظران فنی بانکداری ساحلی در اکتبر سال ۱۹۸۰،بر اساس رهنمودها و تشویقات کمیته بازل جهت مرتبط کردن حوزه های قضایی برای مقابله با جرم پول شویی و تأمین مالی تروریسم تشکیل گردیده است. این گروه هدف خود را توسعه همکاری های بینالمللی با سازمان هایی که در سطح دنیا با پولشویی و تأمین مالی تروریسم مبارزه میکنند قرار داده است. همچنین در زمینه مطالعه و تدوین دستورالعمل ها و مقررات در زمینههای فوق با سازمانهای بینالمللی از جمله FATF همکاری نزدیکی دارد.
بعد از سال ۱۹۷۰ که فعالیت مناطق آزاد تجاری و صنعتی یا به اصطلاح مناطق ساحلی بیشتر شد و کشورها جهت سرمایه گذاری در این مناطق ویژه، تسهیلات فراوانی از جمله معافیت مالیاتی گمرکی و سایر تسهیلات را مهیا کردند، توجه پول شویان و مجرمان به اینگونه مناطق زیاد شد در نتیجه مجرمان مکان امنی برای انجام فعالیتهای مجرمانه خود پیدا کردند. هجوم مجرمان به این مناطق و همچنین قوانین خاص حاکم بر این مناطق کمیته بازل را بر آن داشت تا گروه مستقلی را جهت مبارزه با پول شویی و تأمین مالی تروریسم جهت این گونه مراکز تشکیل دهد. در حال حاضر هم این گروه همکاری تنگاتنگی با کمیته بازل دارد. علاوه بر آن در سال ۱۹۹۰ برای اولین بار در گردهمایی FATF شرکت کرد و از آن زمان به عضو ناظر با FATF همکاری دارد. گروه در سال ۲۰۱۱ از گروه بانکداری ساحلی به گروه ناظران فنی بانکداری ساحلی تغییر نام داده و تلاشهای خود را جهت تشویق و ترغیب کشورها به اجرای مقررات مبارزه با پولشویی که توسط بازل و FATF تدوین شده است ادامه میدهد.
۵-۳- کنوانسیون جلوگیری از تامین بودجه تروریسم (کنوانسیون نیویورک ):
تأمین مالی تروریسم پیش از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به ایالات متحده یک نگرانی بین المللی بود. در پاسخ به این نگرانی سازمان ملل کنوانسیون بین المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم را درسال۱۹۹۹ به تصویب رساند. این کنوانسیون در ۱۰ آوریل ۲۰۰۲ لازمالاجرا گردید. این کنوانسیون از کشورهای عضو میخواهد تروریسم، سازمانهای تروریستی و اعمال تروریستی را جرمانگاری نمایند. طبق این کنوانسیون، تهیه یا جمع آوری وجوه با قصد اینکه این وجوه با علم به اینکه این وجوه در اعمال تروریستی مورد استفاده قرار می گیرند غیر قانونی است. اعمال تروریستی در کنوانسیونهای ضمیمه این کنوانسیون تعریف گشتهاند.
۶-۳- کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (کنوانسیون پالرمو):
به منظور گسترش تلاش ها در جهت مقابله با جرم سازمان یافته فراملی، سازمان ملل کنوانسیون بین المللی مقابله با جرم سازمانیافته فراملی (کنوانسیون پالرمو) را در سال ۲۰۰۰ تصویب نمود. از جنبه پول شویی، کنوانسیون پالرمو هر کشور عضو را ملزم میسازد که:
-
- پول شویی را جرمانگاری نماید و تمام جرایم شدید را به عنوان جرایم منشاء پول شویی قلمداد کند، حال چه جرم در کشور خود اتفاق افتاده باشد چه در خارج، و اطلاعات مورد درخواست را در اختیار دیگر اعضا قرار دهد.
-
- تمام اشکال مقابله با پول شویی شامل شناسایی مشتری ، ثبت سوابق و گزارش عملیات مشکوک را در قوانین و مقررات خود بگنجاند.
-
- همکاری و تبادل اطلاعات را در بین مقامات اداری، قانونی و قضایی در سطح داخلی و بین المللی فراهم آورد و برای جمع آوری، تحلیل و انتشار اطلاعات یک واحد اطلاعات مالی تشکیل دهد.
- همکاریهای بین المللی را توسعه دهد.
این کنوانسیون در ۲۹ سپتامبر ۲۰۰۳ لازمالاجرا گردید و از این جهت حائز اهمیت میباشد که مفاد آن مطابق با شیوه توصیه های چهلگانه گروه اقدام مالی است.
۷-۳- گروه پمپیدو شورای اروپا:
گروه همکاری برای مبارزه با سوء استفاده از مواد مخدر و قاچاق غیرقانونی مواد مخدر (پمپیدو گروه) یک نهاد بین دولتی است که در سال ۱۹۷۱ در ابتکار عمل مرحوم ژرژ پمپیدو، رئیس جمهور فرانسه تشکیل شده است.
در ابتدا، این انجمن غیر رسمی متشکل از هفت کشورهای اروپایی-فرانسه، بلژیک، آلمان، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند، انگلستان – به دنبال به اشتراک گذاشتن تجربه خود را از مبارزه با سوء مصرف مواد مخدر و قاچاق مواد مخدر است. همکاری متعاقبا تمدید شد که شامل کشورهای جدید. در سال ۱۹۸۰ گروه به چارچوب شورای اروپا به عنوان یک نهاد مستقل گنجانیده شد و در حال حاضر شامل ۳۵ کشورهای عضو میباشد.
از سال ۱۹۹۰، همکاری های فنی به کشورهای اروپای مرکزی و شرقی است که اعضای گروه پمپیدو شده بودند آغاز کرد. علاوه بر این، کشورهای غیر اروپایی مانند کانادا، ایالات متحده آمریکا، استرالیا و مکزیک نیز به شرکت در فعالیت ها دعوت شده است. همچنین سایر نهادهای بینالمللی مانند اتحادیه اروپا، کمیسیون اروپا و مرکز اروپایی نظارت بر مواد مخدر و دارو اعتیاد نیز دعوت شده است. از سال ۲۰۰۶ این گروه همچنین فعالیت های همکاری را با کشورهای عضو غیر از حوضه مدیترانه مانند الجزایر، مراکش، تونس، لبنان، مصر و اردن در حال توسعه داده است.
۸-۳- کنوانسیون مبارزه با رشوه در معاملات تجاری بینالمللی برای پیشگیری از پول شویی (OECD[101]):