از دیگر سو در همین جبهه یافته های حاصل از مطالعه درایسیگ و همکاران(۱۹۹۹) در کاربرد شناخت- رفتاردرمانگری در کاهش و درمان افسردگی بیماران پارکینسون این خوش بینی را ایجاد ‌کرده‌است که شناخت- رفتار درمانگری منجر به کاهش افسردگی و اضطراب در بیماران پارکینسون می شود.اگر چه در وضعیت کنونی پژوهش‌های تصادفی کنترل شده ‌در مورد کاربرد شناخت- رفتاردرمانگری در ائردرمان مشکلات روانشناختی حاصل از پارکینسون وجود ندارد اما اثربخشی این درمان در این گستره همچنان تحت بررسی است. اما ‌روان‌درمانگری افسردگی در این بیماری با یافته های بالینی هماهنگ است. چنانچه من یام(۱۹۹۷) اظهار می‌دارد هدف اساسی در تمام مراحل درمان دستیابی به بهبود کنش وری بیماران پارکینسون از طریق تجویز حداقل داروهای ممکن است.

لذا تا اینجا باید مشخص شده باشد که شواهد مربوط به اثربخشی شناخت رفتاردرمانگری در درمان افسردگی و اضطراب موجود در انواع بیماری‌ها و شرایط طبی از جمله پارکینسون هنوز در آغاز راه است. اما بنظر می­رسد که اثربخشی و فواید بالینی شناخت- رفتار درمانگری در این قلمرو امیدوار کننده باشد.با این حال اگر افسردگی در این بیماران درمان نشده رها شود به ویژه اگر سالمندان افسردگی را نوعی واکنش و ‌بنابرین‏ پدیده‌ای قطعی بدانند این موضوع سبب طولانی شدن دوره بیماری جسمانی می‌شود که افسردگی درمان نشده آن می‌تواند به مرگ زودرس منجر شود. با تاملی دوباره درباره آنچه از نظر گذشت پژوهش حاضر در قسمت مهمی از چشم اندازهای فرا روی خود به دنبال واکاوی بیشتر این مسئله است.

۱-۳ اهمیت و ضرورت انجام پژوهش:

برای توجیه ضرورت هر پژوهش علمی باید استدلال شود که پژوهش موردنظر آیا به ارتقاء دانش‌آدمیان در باب پدیده‌ای خاص از پدیده‌های هستی می‌ انجامد (کاربرد شناسی)،‌یا به تغییر و گسترش اندیشه، منطق وشیوه استدلال منجر می‌شود (هدف فلسفی) و یا اینکه محیط مادی و فیزیکی را دگرگون ساخته، به ابزار سازی یا بهسازی محیط و رفع حوائج آدمیان یاری می‌رساند (هدف کاربردی) (جانمردی، ۱۳۷۸)

با توجه به مطالعات کمّی گوناگون و انجام برخی مطالعات کیفی در این زمینه، هنوز درمان‌های روانشناختی در افراد مبتلا به پارکیسنون به­ خوبی و به صورت روشن و کامل تبیین نشده است. هر کدام از مطالعات عنوان شده به بررسی ابعادی از مشکلات و ناتوانی­ های افراد مبتلا به پارکیسنون و وابستگان آن ها پرداخته­اند. بر اساس بررسی­ های پژوهشگر، مطالعاتی که به جنبه­ های کنترل، پیگیری و بازتوانی و سازگاری این بیماران در کشورهای دیگر و کشور ما انجام شده باشد، یافت نشد. و از آنجایی که شمار سالمندان مبتلا به پارکینسون در جهان رو به افزایش است، اجرا تحقیق حاضر توانسته است دانش مربوط به حوزه سالمندی را توسعه دهد در این پژوهش پژوهشگر به بررسی اثرات مدل درمان شناختی –رفتاری سالمندی (CBTO)بر بهبود نشانه های مرضی چون افسردگی، اضطراب، نقص‌های شناختی ،کیفیت زندگی، عملکرد اجتماعی،کیفیت زندگی وسرمایه‌های روانشناختی در افراد مبتلا به پارکیسنون پرداخته است.

۱-۴ اهداف پژوهش:

اگر هدف پژوهش را قله‌ای تصور کنیم که با انجام فعالیت‌های پژوهشی آن قله تسخیر می‌شود، اصلی‌ترین هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی شناخت_رفتار درمانگری سالمندی (CBTO) بربهبود نشانه­ های مرضی، همبسته­های شناختی و رفتارهای مرتبط با سلامت در مبتلایان به بیماری پارکینسون(PD) در سال ۱۳۹۳ بوده است.

پژوهش حاضر به دنبال دستیابی به اهداف پژوهش در سه حیطه نشانه­ های مرضی، همبسته­های شناختی و برخی رفتارهای مرتبط باسلامت شامل۱۴ هدف فرعی می­باشند که عبارتند از:

۱-۴-۱٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در ادراک بیماری.

۱-۴-۲٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در اختلال خواب.

۱-۴-۳٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در افسردگی.

۱-۴-۴٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در اضطراب.

۱-۴-۵٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در اختلال عملکرد اجتماعی.

۱-۴-۶٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در نشانه­ های جسمانی.

۱-۴-۷٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در حافظه روزمره.

۱-۴-۸٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در انواع توجه.

۱-۴-۹٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در انعطاف پذیری شناختی.

۱-۴-۱۰٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در خودکارآمدی.

۱-۴-۱۱٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در کیفیت زندگی.

۱-۴-۱۲٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در عملکرد جنسی.

۱-۴-۱۳٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در سازگاری اجتماعی.

۱-۴-۱۴٫ تبیین اثربخشی شناخت- رفتار درمانگری بر بهبودی سالمندان مبتلا به پارکینسون در پیروی دارویی.

۱-۵ سؤالات پژوهش:

با توجه به پیشینه پژوهش­های قبلی و مسائل و مشکلات پیش روی سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون در پژوهش حاضر سوالات زیر مطرح است:

۱-۵-۱ سوالات اصلی

• • آیا شناخت- رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود نشانه­ های مرضی در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت- رفتار درمانگری سالمندان(CBTO)برافزایش همبسته­های شناختی در سالمندان مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• آیا شناخت- رفتار درمانگری سالمندان(CBTO)بر افزایش رفتارهای مرتبط با سلامت در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

۱-۵-۲٫ سوالات فرعی

• • آیا شناخت- رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود ادراک بیماری در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت- رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود اختلال خواب در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود اختلال افسردگی در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود اضطراب در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود اختلال عملکرد اجتماعی در مبتلایانن به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان( CBT0) بربهبود نشانه­ های جسمانی در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر افزایش حافظه روزمره در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است؟

• • آیا شناخت رفتار درمانگری سالمندان(CBTO) بر بهبود انواع توجه در مبتلایان به پارکینسون مؤثر است.؟