ب) افکار و برخوردهای گره در تضاد با برخوردهای عمقی فرد نباشد به طوری که سیستم ارزش مرتبط، شخصیت او را دچار مشکل کند. (یمینی دوزی، ۱۳۷۳)
سازگاری اجتماعی دربرگیرنده ارزیابی های ذهنی و ارزیابی های عینی است. بدین معنی که ارزیابی های ذهنی از میزان رضایت فرد از ارتباط با دوستانش ناشی می شود و ارزیابی عینی به معنی پذیرش فرد توسط همسالان وی می‌باشد. برای مشخص کردن این نوع سازگاری باید هم به خود فرد و هم به گروه دوستان و همسالان و محیط وی توجه نمود تا درک بهتری از سازگاری جتماعی او به دست آید. (غباری، ۱۳۸۰)
سازگاری عاطفی
منظور از سازگاری عاطفی، شناخت احساسات و عواطف مثبت و منفی در خود و کنترل احساسات در ارتباط با خود و دیگران است (فغانی، ۱۳۸۹). عوامل زیادی با سازگاری در ارتباط است از جمله: ویژگی های فردی، خانوادگی، اجتماعی و نیازهای جسمانی و روانی. سازگاری عاطفی به ثبات نسبی واکنش های عاطفی گفته می شود. به سلامت روانی خوب و مقاومت در برابر عوارض فشار روانی، خلق مثبت و رضایت از زندگی شخصی و مدرسه و هماهنگی مناسب میان احساسات، فعالیت ها و افکار، سازگاری عاطفی گفته می شود. . (شعاری نژاد، ۱۳۷۵)
پروت[۲۴] و براون[۲۵] (۱۹۹۹) معتقدند عدم هماهنگی میان واقعیت و طرح واژه های فرد (الگوهای فرد برای مواجهه با موقعیت های خاص در محیط) منجر به آشفتگی عاطفی در او می شود. هنگامی که آشفتگی عاطفی رخ می‌دهد یم فرد سازگاری برانگیخته می شود تا اطلاعات بیشتری کسب کند و به این وسیله طرح واژه های خود را بازسازی می کند.
احساس ناامنی، طرد و حقارت سه احساسی است که می‌تواند حسادت و رقابت را به نحوی برانگیزد که کودک، خود را در حات تنش بیابد و در دراز مدت به سوی عدم تعادل عاطفی کشیده شود.
احساس ناامنی غالب ترین احساس در حرمت نفس پایین و رفتار منفی است. اکثر رفتارهای نادرست در کلاس ناشی از پایین بودن حرمت نفس است. برون ریزی هیجانات کودک در کلاس ممکن است ناشی از احساس ناایمنی به توانایی تحصیلی، موقعیت اجتماعی و یا وقایعی باشد که امکان دارد در خانه یا مدرسه برایش اتفاق افتاده باشد. (فغانی، ۱۳۸۹)
خانواده نقش مم و زیربنایی در سازگاری عاطفی افراد دارد. مطالعه برخورد والدین با فرزندان در دوران رشد نشان می‌دهد که معمولاً والدینی ناآگاه، عجول، بی ثبات، منفی بین، سختگیر، تحقیر کننده و مقایسه کننده فرزندانی مضطرب و ناتون بار می آورند و والدین آرام و مسلط، مثبت بین، احترام گذار و ترغیب کننده فرزندانی با آرامش روان و اعتماد به نفس بار می آورند. (موسوی، ۱۳۹۱)
ویژگی های افراد با سازگاری عاطفی
-
- در ایجاد رضایت و اثبات وفاداری توانا است.
-
- از ایجاد رضایت برای دیگران بیشتر لذت می‌برد تا کسب رضایت برای خود.
-
- از اوقات فراغت خود، ساعاتی خلاق می آفریند و آن را صرف فعالیت های مانند توجه به پیشرفت اطلاعات، امور خانواده و جامعه اش می‌کند.
-
- در یادگیری تواناست و از اشتباهات خود برای موفقیت های بعدی درس می‌گیرد.
-
- از ترس و اضطراب و تنش نسبتاً راحت است.
- بر مشکلات غلبه می‌کند و به سوی مقصد پیش می تازد.
رشد عاطفی مانند هر نوع دیگر کمال، آرمانی است که هرکس می‌تواند گام به گام به آن نزدیک شود. (رجبی، ۱۳۸۴)
سازگاری شغلی
اصطلاح سازگاری شغلی اغلب برای خلاصه کردن فرآیندهایی استفاده می شود که هر فرد طی آن مهارت های کلی و تواناهایی را که برای برآوردن نیازهای محیط شغلی لازم است را بالا می‌برد. (رایت[۲۶]، ۱۹۸۰ به نقل از استراتر[۲۷]و لاستینگ[۲۸]، ۲۰۰۳)
سازگاری شغلی عبارت است از اجرای درست وظایف کاری در سطح ملی و در یک فرهنگ خاص. (ویلیامز[۲۹]و کوپر[۳۰] ، ۲۰۰۲)
دلفگاو[۳۱](۲۰۰۷) سازگاری شغلی را به عنوان داشتن نگرش های مثبت نسبت به اهداف شغلی و تا زمانی که فرد نتواند در محیط شغلی و موقعیت ها ارتباط برقرار کند در عملکرد شغلی نتایج مورد انتظار را به دست نمی آورد. (گلن[۳۲]، ۲۰۰۱).
سازگاری با فشارهای کاری مفهوم کلیدی در فهم چگونگی ارتباط افراد با نقش های کاری شان است. افراد در محیط های کاری با انواع مختلف تقاضا روبرو می‌شوند که ممکن است سطح هماهنگی و سازگاری آن ها را کاهش دهد. مثال هایی از عوامل فشارزای شغلی شامل کار بیش از حد، مشکلات مربوط به نقش، کنترل ضعیف بر کار، فقدان حمایت از جانب کارفرما و همکاران و تعارضات بین فردی می‌باشد.
این عوامل ممکن است به علایم روانشناختی (مثل افسردگی، بی قراری و فرسودگی)، علائم رفتاری (مثل غیبت از کار، پرخاشگری) و علائم فیزیکی (مثل سر درد، عرق ریزی، تپش قلب) منجر گردد. (بیکر[۳۳]و همکاران، ۲۰۰۵)
سازش شغلی عبارت است از حالت سازگار و مساعد روانی فرد نسبت به شغل مورد نظر پس از اشتغال. سازش شغلی ترکیب و مجموعه ای از عوامل روانی و غیر روانی است. به عنوان مثال عواملی نظیر ارتباط متقابل با سایرین، دید مثبت نسبت به شغل، درآمد کافی و ارزش گذاری به کار باعث می‌شوند که فرد با شغل خود سازگار گردد و به آن ادامه دهد. (شفیع آبادی و ناصری، ۱۳۸۶)
سازش شغلی با کاهش تعارض و افزایش کارایی در کار مشخص می شود. سازش شغلی شامل شرح و توضیح رفتارهایی است که منجر به اجرای مؤثر و خوب وظایف مورد نیاز افراد و نگرش مثبت به سوی نقش کاری جدید می شود. از این رو در تعریف سازگاری بر عوامل فردی، حمایت اجتماعی و عوامل کاری تأکید می شود. (کیانگ چی[۳۴]و یانگ چی یو[۳۵]، ۲۰۰۷)
سازگاری شغلی از عوامل مهم افزایش بهره وری و سودآوری کارکنان نسبت به سازمان تعلق و وابستگی آنان به محیط کار و افزایش کمیت و کیفیت کار، برقراری روابط خوب و انسانی در محل کار، بالا بردن روحیه، عشق و علاقه به کار است. (مقیمی، ۱۳۸۸)
عمل به باورهای دینی
در سرتاسر تاریخ و در ورای نهان گاه های تاریک کهن ترین فرهنگ های نژاد بشری، دین مشخصه اصلی و فراگیر حیات بشری بوده است. برای فهم تاریخ و حیات بشری، فهمیدن دین ضروری است و در جهان برای درک مفهوم زندگی آن گونه که در نگرش های اغلب متفاوت با دیدگاه ما ملاحظه می‌گردد، باید مکاتب و ادیان ملل دیگر فهمیده شود.
دین پدیده ای گرانمایه و پیچیده است که نه تنها از پیچیدگی ای برخوردار است که حاکی از لزوم حفظ جنبه‌های ظاهری و باطنی در کنار هم است بلکه در شکل های اعتقادی متنوعی وجود داشته و دارد. (اسمارت، ترجمه گودرزی، ۱۳۸۳)
در لغت نامه دهخدا واژه دین به معنای کیش، طریقت و مسئولیت آورده شده است. ویلیام جیمز[۳۶]در کتاب دین و روان خود در تلاش برای ارائه تعریف مفهومی از دین اینگونه بیان می‌کند که: « مذهب عبارت خواهد بود از تجربه احساس رویدادهایی که برای هر انسانی در عالم تنهایی و دور از همه وابستگی ها روی می‌دهد. به طوری که انسان از این مجموعه درمی یابد که بین او و آن چیزی که آن را امر الهی می‌داند رابطه ای برقرار کرده‌است. و از آنجایی که این ارتباط یا از روی عقل و یا به وسیله اجرای اعمال مذهبی برقرار می‌گردد مسلم است که فلسفه و علم کلام که مربوط به عقل و سازمان های کلیسا و روحانیت است از بحث ما خارج بوده و ما فقط به تجارب شخصی و فردی مذهب می پردازیم و از علم کلام یا سازمان های روحانیت کمتر صحبت خواهیم کرد.»
