به عنوان مثال اصول طراحی مبتنی بر کاهش جرم­خیزی در ونکوور عبارتند از:

• 1. 1. تست جیکوبز: ‌به این معنی که رویکردی کل­نگر کاهش فرصت­های جرم را با سایر اهداف ناشی از طراحی خوب، متوازن می­ کند، و محیط ساخته شده را ارتقاء می­بخشد.

     

  1. 1. 1. ریسک واقعی: به معنی شناسایی سطح جرایم و انواع آن ها در واحد همسایگی و طراحی برای پیشگیری از انجام این نوع خاص از فعالیت­ها.

     

  1. 1. طراحی برای کاهش ترس از جرم در مقابل ریسک واقعی: پس از شناسایی انواع جرایم و فعالیت­های مزاحم و تمرکز طراحی بر کاهش آن ها باید به طراحی به طریقی که ترس از جرم را بکاهد، توجه شود.
  1. 1. تشویق به دیدن: این اصل همان اصل CPTED مبنی بر نظارت وچشم­های خیابان است و تنها واژه آن کمی به رفتار انسان اجتماعی نزدیک­تر شده است.
  1. 1. ایجاد حس مالکیت نسبت به فضای عمومی: این اصل به منظور بهبود هرچه بیشتر و دلسوزانه­تر در طراحی قلمرو عمومی تدوین شده است.
  1. 1. خیابان به عنوان واحد عملکرد: به معنی ایجاد فضایی فعال در خیابان با حضور خودروها و عابرین پیاده و پیاده­روهایی مملو از فعالیت­های پویا.
  1. 1. ارتباط واحد مسکونی و خیابان: عناصر طراحی ساختمان­های رو به خیابان نیز باید مدنظر قرار گیرند تا سطح نظارت بالاتر رود؛ از جمله سطح واحدهای مسکونی تنها حدود ۵/۱ تا ۴ فوت بالاتر از سطح خیابان قرار گیرد؛ در جلو رو به خیابان باشد و مستقیماً به آن باز شود؛ پنجره­های اتاق­های فعال­ رو به خیابان باشد؛ عقب­رفتگی­ها از خیابان حداقل ۴ فوت و حداکثر ۱۲ فوت باشد؛ و نظایر این ها.
  1. 1. ارتباط واحدهای تجاری با خیابان: لازم است واحدهای تجاری همسطح خیابان باشند و ویترین مغازه­ها پوشیده از شیشه بزرگی باشد.
  1. 1. ارسال پیغام اشتباه؛ میله­های پنجره­ها، نورهای با ولتاژ پایین و درسازی: بسیاری از تمهیدات پیشگیری از جرم همانند میله­های پنجره­ها، نوررسانی، حصارکشی و درسازی این پیغام را ارسال ‌می‌کنند که پیشگیری از جرم مهم­تر از زیبایی و سرزندگی است. در طراحی با مهارت شیوه ­های بسیاری برای حل مشکل ناامنی بدون کاستن از جلوه محیطی وجود دارد که باید همواره مدنظر قرار گیرند.
  1. 1. راه­های میان­بر و سایت­های دارای چند دسترسی: ایجاد مسیرهای پیاده به منظور دسترسی میان­بر به سایت معمولاً ریسک وقوع جرم را بالا می­برد. لازم است در طراحی این مسیرها و ساختمان­های اطراف آن ها اصول مرتبط مورد توجه قرار گیرند.
  1. 1. ارتباط بدون مرز به خیابان برای مکان­های عمومی ـ پارک­ها: در بسیاری از فضاهای عمومی و پارک­های سنتی طراحی­ها به صورتی است که منظرسازی مانعی میان خیابان و این مکان­ها ایجاد ‌کرده‌است که خطوط دید را محدود کند. لازم است در مواردی که هیچ نگهبانی در این مکان­ها وجود ندارد، مرزی میان این مکان­ها و خیابان بدین ترتیب وجود نداشته باشد.
  1. 1. دید شفاف: طراحی­ها باید به گونه ­ای باشد که دید را محدود نکند.
  1. 1. نوررسانی: روشنایی معمولاً به عنوان ابزار اولیه برای احساس امنیت بیشتر به کار می­رود. اما باید توجه داشت که تحت بسیاری از شرایط افزایش روشنایی باعث افزایش جرم­خیزی می­ شود. برای مثال روشن کردن برخی پارک­ها در شب موجب ورود جوانان در شب ‌به این مکان­ها و تخریب تجهیزات بسیاری به دست آن ها می­ شود. ‌بنابرین‏ لازم است استانداردهای مربوطه به درستی و با تیزهوشی رعایت می­شوند.
  1. 1. حذف هدف­های بالقوه جرم: از بین بردن هدف­های احتمالی که ممکن است باعث وقوع جرم شوند (مثلاً دزدی) از نکات مهم در طراحی است. برای مثال پله­های خروج از پارکینگ­های زیرزمینی که بدون نگهبان هستند، امکان ورود افراد به قصد دزدی را بالا می­برد.
  1. 1. مسیرهای جایگزین: در برخی موارد مسیری در یک فضای عمومی که عبور از آن در روز دلپذیر است، در شب نامطلوب به نظر می­رسد. در این گونه موارد فراهم آوردن مسیر جایگزین از راه ­حل­های مناسب برای کاهش ترس است.
  1. 1. بستن خیابان: در بعضی موارد بستن خیابان­ها به ویژه در ساعات خاصی از شبانه روز می ­تواند در کاهش جرم­خیزی مؤثر باشد.
  1. 1. تأثیرگذاری از طریق برنامه ­های مدیریتی: طراحی محیطی تنها یکی از شیوه ­های مهم کاهش فرصت­های جرم­خیزی و فعالیت­های مزاحم است. برنامه ­های مدیریتی مناسب و برنامه ­های امنیتی تأثیر مثبت حائز اهمیتی در این خصوص دارند.
  1. زیرگذرهای پیاده: در درجه اول باید تا آنجا که ممکن است از ایجاد این مسیرها پرهیز شود. در صورت لزوم وجود آن ها، زیرگذرها باید تا حد امکان عریض باشند. (صالحی، ۱۳۸۷، ۲۸۰-۲۷۷)

۲-۹-۲-جمع ­بندی تجربه ­های جهانی

مطالعه ضوابط مربوط به کشورهای استرالیا، ایالات متحده و انگلستان و همچنین مطالعات موردی شهرهای مطرح شده در ارتباط با طراحی شهری برای پیشگیری از جرم، نشان­دهنده مبانی کلی است که به نظر می­رسد در همه جا قابل تکرارند. گرچه در طراحی­ها مدنظر قرار دادن موقعیت محلی و عوامل فرهنگی ـ اجتماعی منطقه مورد طراحی قرار گرفته از اهمیت بسیاری برخوردار است، اما آنچه در سطح کلان مطرح است از هدف و مراحل یکسانی تبعیت می­ کند. همچنین عناصری که باید در طراحی آن ها اصول طراحی ذکر شده در قبل رعایت شوند، در همه جا یکی هستند؛ تنها ممکن است با توجه به مقتضیات مکانی و زمانی برخی در اولویت قرار گیرند. به نظر می­رسد ارائه ضوابط خشک و انعطاف­پذیر در این خصوص کارآمد نیست؛ چنانچه در راهنمای طراحی شهری و پیشگیری از جرم دولت مرکزی استرالیا، راهنمای “مکان­هایی امن، سیستم برنامه­ ریزی و پیشگیری از جرم” انگلستان و نیز نمونه تهیه شده در دپارتمان پلیس سندیاگوی آمریکا دیدیم تنها پیشنهادهایی برای اجرای اصول طراحی برای پیشگیری از جرم ارائه شده است. در بعضی از موارد همانند مشخصات نورها، مکان­ یابی و ویژگی­های فنی آن ها جزئیات بیشتری مورد تأکید قرار ‌گرفته‌اند و مثلاً پیشنهادهای مربوط به چگونگی مرزبندی حیطه­های عمومی، خصوصی و نیمه­عمومی/ خصوصی در حد ارائه چند راه ­حل و یا ابزار باقیمانده، انتخاب آن ها برعهده طراح گذاشته شده است.

علاوه بر کشورهای توسعه یافته اروپایی و آمریکایی که در مرحله خوبی از تحقق ضوابط طراحی برای پیشگیری از جرم قرار دارند بسیاری کشورهای دیگر نیز در پی مطالعه و بررسی چگونگی تعریف چنین مقرراتی هستند. باوجود این غیر از مواردی که به صورت غیرمستقیم در اصول مربوط به طراحی­ها در کاهش جرم­خیزی اثر می­ گذارد، هنوز تعداد قوانین مرتبط بسیار کم هستند. شاید یکی از دلایل مهم این نقصان جدید بودن این موضوع است.